بــﺎ ﺧﯿﻠـﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑـﺎﺷـﯿـﻢ، ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻧـﺨـﻮﺍﺳـﺘـﯿـﻢ... ﻭﻟﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﺖ! 

ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﯾﻢ.

خـﻮﺩﺷـﻮﻥ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺩﺍﺩﻥ، ﻗــﺒﻮﻝ ﻧــﮑــﺮﺩﯾــﻢ،ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺎ ﺁﻭﯾﺰﻭﻧﺸﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ! ﺑﺎﺯﻡ ﻫــﯿـﭽـﯽ ﻧﮕﻔﺘﯿﻢ.

خیلی ﮐﺎﺭﺍﺭﻭ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ، ﮔـﻔـﺘـﻦ ﺑـﻠـﺪ ﻧـﺒـﻮﺩﯼ، ﮔــﻔـﺘـﯿـﻢ ﺑـﺎﺷـﻪ. 

ﺧـﺮﯾﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑــﻮﺩ ﮐــﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﯾﻢ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﯾﻢ، ﮔﻔﺘﻦ ﻋﺮﺿﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ.

ﮐــﺴﯽ ﺗــﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﻮﻥ ﻧـﺒـﻮﺩ، ﮔـﻔـﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺩﺍﺭﻩ، ﺳـﮑـﻮﺗــــــــ ﮐﺮﺩﯾﻢ! 

ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑـﻬﻤﻮﻥ ﺗﯿﮑﻪ ﺍﻧـﺪﺍﺧـﺘـﻦ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮﻧﻮ ﻧــﺪﺍﺩﯾﻢ. گفتن ﺍﯾﻦ ﺯﺑﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﻩ! 

ﺟﻠﻮﯼ ﮐﺴﯽ ﺩﻭﻻ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﺸﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺑﺪ بگیم، ﮔﻔﺘﻦ ﻣﻐﺮﻭﺭﻩ. 

ﺣﺮﻓﺎﺷــﻮﻥ ﻧـﯿـﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣـﺎﺭ ﺍﻓﻌﯽ، ﺑﻪ ﺭﻭﻣﻮﻥ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﯾﻢ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺷﻮﺧﯿﻪ.

ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯿﻢ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ.

ﺑﺰﺍﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨــــــــــــــــــــﻢ: ﻫﺮ ﮐﺴـــــــــــــــﯽ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣــــــــــــــــــﺎ ﻧﯿـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺴﺖ